ഭയം

വാര്‍ധക്യം  പുല്‍കിയ വയോവൃക്ഷം
നേരിന്‍ നാംബിനാല്‍ ഭൂമിയെ-
മുറുകെ പിടിക്കുന്നു..
മരണ ഭയത്താല്‍
അവസാനത്തെ ഇലയും കൊഴിയുന്നു..
ഊഷരയായി ഭൂമി പിടയുന്നു..
അപ്പോള്‍ ദൂരെ
വസന്ത തടങ്ങളിലെ
യുവ വൃക്ഷങ്ങള്‍ക്ക്-
 വസന്തകാലമായിരുന്നു..
വൃദ്ധ വൃക്ഷം ആകാശത്തെ-
പുണരാന്‍
ദുര്‍ബല ശാഖികള്‍  ഉയര്‍ത്തുമ്പോള്‍
വിരക്തിയുടെ
ചാര നിറമുള്ള ആകാശം-
മുഖം തിരിക്കുന്നു.
നഷ്ട പ്രൌടിയുടെ  ആഴങ്ങളില്‍-
സ്മൃതി തരംഗങ്ങള്‍
സ്രുതിയിടുന്നു .
മഹാവൃക്ഷം ആദ്യമായ് ഭയന്നു.
ഇനി രക്ഷകന്റെ യുഗം..
അവന്‍ തന്റെ പാനപാത്രത്തിലെ-
മുന്തിരി വീഞ്ഞ് പകരുമ്പോള്‍
വേരുകളുടെ ബന്ധത്തിലേക്ക്-
മോക്ഷത്തിന്റെ ഗംഗ ഒഴുകും..
അതിന്റെ ആഴങ്ങളില്‍-
സുഗധമായ നിത്യനിദ്ര-
അഭയാര്തികളെ കാത്തിരിക്കുന്നു. 

" കവിതാരാജേന്ദ്രന്‍"
ചെന്നങ്കോട്
തിരുവനന്തപുരം